καταλαβαίνω ότι ο θόρυβος των κεφαλών ομιλίας πήρε λίγο, όταν όλοι προσπαθούσαν να είναι η επόμενη πυρκαγιά arcade, ωστόσο παρέχουν σε αυτό το άλμπουμ μια ευκαιρία. Ναι, υπάρχει μια μεγάλη arcade τερματισμένη ατμόσφαιρα καθώς και φωνητική ποιότητα, ωστόσο υπάρχει κάτι φρέσκο κάτω από όλα. Μια εκλεκτική ποικιλία. Υπάρχει πρακτικά μια reggae αίσθηση σε μελωδίες όπως “μέσα σε μια ταινία”. Υπάρχει ένα thrashy κομμάτι στο “Do the Vent” με κιθάρα που έχει γεύση κάπως σαν μετά τον Beatles Paul McCartney. Όπως και τότε υπάρχει το χαρούμενο stomp του καρχαρία!

Μια εξαιρετικά σταθερή απελευθέρωση από μια μπάντα του Μόντρεαλ, η οποία, ναι, συνεργάστηκε με την Arcade Fire.

Μυστικά του βαθιά! από τους υδροθερμικούς αεραγωγούς